Een katana kopen is niet hetzelfde als een keukenmes of ander scherp gereedschap uit de kast pakken. Dit Japanse zwaard is immers meer dan een dodelijk wapen. Het is de nationale trots van het Land van de Rijzende Zon, een bewijs van de toewijding van de bevolking aan perfectie.
Weten welke fouten je moet vermijden bij het kopen van een katana, helpt je de complexe wereld van de katanaverkoop te verkennen. Idealiter wil je een authentieke katana op je display. Maak je geen zorgen. We delen de zes grootste fouten die je moet vermijden om ervoor te zorgen dat je alleen het beste mes uit Japan mee naar huis neemt.
1. Denken dat alle katana's in Japan worden gemaakt
Mensen denken dat alle katana's uit het Land van de Rijzende Zon komen. Dit Japanse zwaard is immers net zo symbolisch als de keizer en de rode cirkel in een zee van witte vlaggen. Weinig andere symbolen spreken over het Japanse erfgoed, afgezien van de berg Fuji en de geisha's.
Als men denkt dat de katana alleen uit Japan kan komen, heeft men het mis.
Zou het je verbazen dat veel katana's tegenwoordig uit de sweatshops van China komen? Veel Chinese zwaardfabrikanten maken gebruik van de wereldwijde aantrekkingskracht van de katana en draaien hun machines 24/7 om katana's sneller te produceren dan een conservenfabriek.
Korea en andere landen mengen zich ook in de strijd. Ze bieden hun burgers werkgelegenheid en zorgen voor extra inkomsten voor winstgerichte bedrijven.
Helaas zijn deze katana's lang niet zo goed en vakkundig vervaardigd als Japanse zwaarden.
Terwijl katanafabrikanten buiten Japan machines gebruiken, houden traditionele katana-kaji (Japanse zwaardsmeden) zich nog steeds aan eeuwenoude technieken.
En wist je dat één katana het resultaat is van de gecombineerde vaardigheden van zes tot acht Japanse ambachtslieden? De katana-kaji smeedt het lemmet, terwijl de togishi het tot in de puntjes polijst. De kinkosi maakt metalen zwaardbeslag en de shiroganeshi is gespecialiseerd in de habaki , oftewel de lemmetkraag.
Andere ambachtslieden zijn de nurishi (brengt lak aan op de saya of schede), tsubashi ( maakt de handbescherming of tsuba) en tsukamakishi (maakt het gevest of zwaardgreep of tsuka).
Hoewel u niet kunt achterhalen welk werk individuele ambachtslieden aan een katana hebben verricht, kunt u door de Japanse oorsprong te kennen, makkelijker een authentiek Japans zwaard kopen.
Misschien wilt u weten dat sommige niet-Japanse katanafabrikanten traditionele Japanse zwaardsmeden inhuren. Deze ambachtslieden maken elke katana met de hand. Hoewel de productie buiten Japan plaatsvindt, kunt u meer vertrouwen hebben in de kwaliteit van het zwaard. Wij leveren uitzonderlijke handgemaakte katana's.
2. Kan geen onderscheid maken tussen een functionele en een decoratieve katana
Een andere fout die je moet vermijden bij het kopen van een katana, is het uitkiezen van een zwaard vanwege de versiering en niet vanwege de functionaliteit.
De katana is het favoriete wapen van legendarische krijgers uit het feodale Japan. Hoewel het Haito-edict van 1876 het Japanse zwaard verbood, blijft het een blijvend symbool van nationale trots en eenheid.
Hoewel sommige katana's het waard zijn om in musea en privéwoningen tentoongesteld te worden, is hun fundamentele doel utilitair. Net als elk ander wapen met een lemmet is de belangrijkste functie van de katana om te snijden. Hiervoor heb je geen menselijk doelwit nodig. Veel iaidoka (iaido- beoefenaars) gebruiken een katana om hun snijvaardigheden op de tatami te testen.
Als je een katana koopt om alleen maar in de vitrinekast van je woonkamer te zetten, is de kans groot dat je een goedkoop, massaal geproduceerd zwaard hebt. Deze zwaarden zijn vaak gemaakt van staal en metalen onderdelen van lage kwaliteit. Ze zijn niet bestand tegen de zware omstandigheden van het snijden.
Je kunt nog steeds een decoratieve katana kopen, op voorwaarde dat je er niet mee snijdt of voorwerpen mee slaat.
3. Verwachten dat alle katana's vlijmscherp zijn
Misinformatie is de oorzaak van dit katana-koopgedrag. Hollywoodfilms beelden samoerai met katana's af als formidabele vechters die een menselijke tegenstander met één snelle slag kunnen splijten.
Hoewel samoerai populair zijn om hun tegenstanders te snijden en te snijden, varieert de scherpte van hun katana's nog steeds. Deze observatie geldt zelfs in de moderne tijd.
Misschien wil je weten dat een katana drie verschillende snijkanten kan hebben, of ha.
Ten eerste heeft de shinogi zukuri een licht afgerond lichaam dat vervolgens taps toeloopt in een scherpe snijhoek. Van voren gezien lijkt de doorsnede van het lemmet op een wetshandhaver. Het is licht plat aan de bovenkant en bol aan de zijkanten, voordat het naar de punt toe geleidelijk taps toeloopt. De snijkant is slechts ongeveer een derde van de breedte van het lemmet.
Deze snijkant kan niet door vlees snijden. Als je met je vingers over de ha van het lemmet gaat, zul je misschien teleurgesteld zijn dat het helemaal niet scherp is. Deze katana is ideaal voor het doorsnijden van harde voorwerpen, waaronder pantserplaten en grote botten. Het is als een bijl.
Het tweede snijvlak is het tegenovergestelde van de shinogi zukuri . De doorsnede van dit lemmet is perfect driehoekig met een smalle basis en een vlijmscherpe snede. De snijlengte van de hira zukuri loopt van de ha tot bijna aan de ruggengraat ( mune). Het is de ultieme vlijmscherpe katana.
Het derde type combineert de snijkracht van een shinogi zukuri met de vlijmscherpte van een hira zukuri . Hij is iets breder dan de hira , maar mist de bolle zijkanten van de shinogi . Het snijvlak loopt dus van de rand tot ongeveer halverwege het lemmet. Deze katana is perfect voor het snijden van papier, tatamimatten en bamboe.
4. Overzicht van de samenstelling van het bladstaal
Veel kopers van een katana die voor het eerst een katana kopen , denken dat elk metaal geschikt is voor het smeden van een katana. Maar ze hebben het mis.
Authentieke Japanse katana's kunnen alleen tamahaganestaal bevatten . Tamahagane kan alleen gemaakt worden van ijzerzand ( satetsu), gecombineerd met koolstof, en gesmeed in een eenmalige tatara. Smelterijen verwerken de tamahagane drie dagen lang, zonder slaap of rust, om staal van de hoogste kwaliteit uit ijzerzand te verkrijgen.
Overigens is satetsu vrij zeldzaam in Japan. IJzerzandverzamelaars werken in de brandende zon in Shimane om zoveel mogelijk satetsu te oogsten . Japanse staalarbeiders gebruiken 9,1 ton satetsu en 11 ton houtskool om nog geen ton tamahagane te produceren. Zo ongelooflijk moeilijk is het om de grondstof voor een authentieke katana te produceren .
Het is niet verrassend dat met een traditionele katana-kaji maandelijks maximaal twee zwaarden kunnen worden gesmeed, oftewel ongeveer 24 per jaar.
Katanafabrikanten buiten Japan gebruiken vaak ander staal dan tamahagane. Deze kunnen zwaarden van verschillende prestaties en kwaliteit produceren.
Zo is bijvoorbeeld een roestvrijstalen legering met ijzer en minstens 10/5% chroom gebruikelijk. Helaas zijn deze materialen niet zo duurzaam en sterk als koolstofstaal. Ze zijn het meest geschikt voor decoratieve zwaarden.
Katana's met een hoog koolstofgehalte kunnen daarentegen in sterkte variëren. Zo is een katana met differentieel gehard T10-gereedschapsstaal robuuster dan een katana met differentieel gehard 1095-koolstofstaal. Het 1095-koolstofstaal is bovendien sterker en duurzamer dan de 1045-versie. Sommige moderne katana's hebben ook een monogeharde stalen constructie.
Hier is de primeur. Een authentieke katana moet altijd tamahaganestaal bevatten. Hoogwaardige replica's kunnen koolstofstaal bevatten, maar nooit roestvrij staal en andere goedkope metalen.
5. Het niet herkennen van de kenmerken van een echte katana
Nog een fout die je moet vermijden bij het kopen van een katana: we raden je aan de kenmerken van een authentiek Japans zwaard te leren kennen om te ontsnappen aan de valkuil van namaak en nepnieuws.
Een echte katana heeft bijvoorbeeld een lemmetlengte van 60 tot 79 centimeter en een kromming ( sori) van maximaal 1,5 centimeter. Het moet een eenzijdig zwaard zijn met een handvat of greep die groot genoeg is om met twee handen te kunnen worden vastgehouden.
Het lemmet heeft ook een opvallend temperline- of hamonpatroon. Je kunt ook andere ingewikkelde details zien.
Hoewel veel replica's en vervalsingen deze eigenschappen proberen te imiteren, zijn ze nooit het resultaat van natuurlijke zwaardsmeedprocessen. Veel katanafabrikanten gebruiken zuuretsen en vergelijkbare technieken om onderscheidende markeringen op de klingen achter te laten.
Omdat het lastig is om een echte katana van een namaak te onderscheiden, raden we twee dingen aan: koop een katana alleen bij gerenommeerde winkels en dealers. Of neem een Japanse zwaardexpert mee om de authenticiteit van het zwaard te controleren. Je kunt ook NBTHK-certificeringen of vergelijkbare documentatie raadplegen.
6. Het negeren van de onderhoudsvereisten voor de katana
Een katana kopen betekent verantwoordelijk zijn voor het onderhoud ervan. Je koopt niet alleen een wapen met een snijkant. De katana is een nationaal bezit, een symbool van een natie. Hij vereist meer zorg dan je aan je auto zou besteden.
Hoewel sommige online bronnen beweren dat je elke olie kunt gebruiken om een katana schoon te maken, raden experts alleen Choji-olie aan. Als dit smeermiddel niet beschikbaar is, kun je een mengsel maken van 99 delen minerale olie en één deel kruidnagelolie.
Je hebt ook een uchikobal nodig om olie en fijne krasjes van het lemmet van de katana te verwijderen. Het is ook perfect om de nagasa te polijsten. Een nuguigami- reinigingsset is onmisbaar.
Het is verleidelijk om deze materialen te vervangen door kant-en-klare opties. Dat is prima als je maar een paar honderd dollar aan je katana uitgeeft. Maar een authentieke katana kost duizenden dollars. Deze zwaarden verdienen alleen de beste zorg.
Laatste gedachten
Door de verschillende fouten te leren die je moet vermijden bij het kopen van een katana, kun je het beste zwaard uit het Land van de Rijzende Zon mee naar huis nemen. Je kunt altijd kopen bij niet-Japanse katanawinkels (zoals Katana-Sword ) die hoogwaardige katana's aanbieden.
