Japanse zwaardsmeden staan met kop en schouders boven de rest. Deze ambachtslieden vertrouwen niet op moderne machines om verbluffende (en dodelijke) wapens met messen te maken. In plaats daarvan baseren ze zich op oude tradities die generaties lang zijn doorgegeven door ervaren zwaardsmeden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Japanse zwaarden tot de beste ter wereld behoren.
Tot de Tweede Wereldoorlog
Hoewel een Japans zwaard uit de Tweede Wereldoorlog zich kan meten met zwaarden uit de tijd vóór de Meiji-periode, ondermijnde de vraag ernaar onder de Japanse militaire leiding op de een of andere manier de toewijding van zwaardmakers aan hoogwaardige zwaarden. Het was bijna onmogelijk om te evenaren. Veel zwaarden werden machinaal vervaardigd, terwijl enkele met de hand werden gemaakt, maar niet op de traditionele manier.
Toch zijn deze zwaarden de moeite waard om te leren kennen, omdat ze de Japanse fascinatie voor tradities weerspiegelen. Ga met ons mee op ontdekkingstocht naar Japanse zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog.
Japanse zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog: oude tradities nieuw leven inblazen
Het Land van de Rijzende Zon is een land rijk aan tradities die veel westerlingen misschien achterhaald en irrelevant vinden. Van rituelen tot het maken van zwaarden, de Japanners hebben een manier om dingen gracieus en vreedzaam te doen, in tegenstelling tot het gehaaste tempo van andere beschavingen.
Die levenswijze veranderde halverwege de 19e eeuw toen Japan zijn grenzen opende voor de rest van de wereld. De Meiji-regering probeerde het land te hervormen en te ontsnappen aan het feodale verleden. Dit leidde tot de ontbinding van de samoeraiklasse en een verbod op het dragen van Japanse zwaarden in het openbaar.
Toen Japan vertegenwoordigers naar het buitenland stuurde, erkende de regering de mogelijkheden om andere landen te veroveren. Ze zagen expansionisme als een instrument om industriële groei te stimuleren en de bevolking te voeden. Belangrijker nog, het ideaal van het begin van de 20e eeuw was om Japan op het wereldtoneel te brengen, bij voorkeur op gelijke voet met de andere supermachten.
Maar ze konden niet zoals andere landen zijn. In plaats daarvan probeerde Japan zich te onderscheiden door oude tradities, geworteld in onwrikbaar nationalisme, nieuw leven in te blazen. Hoewel Japan vooruitkeek, reflecteerde het ook op zijn verleden. En er is geen betere manier om deze kloof te overbruggen dan door het ultieme Japanse zwaard te produceren.
Zwaarden van vóór de Tweede Wereldoorlog: de Kyu Gunto
Kyu gunto-zwaarden van MADFINGERGames op Twitter.
Japan mengde zich voor het eerst in een internationaal conflict toen het in de Chinees-Japanse Oorlog van 1894-1895 tegen China vocht.
De Japanse generaal, zwaardvechter, samoerai, scherpschutter, vuurwapenuitvinder en wapensmid Murata Tsuneyoshi was de eerste die Murata-to- of Kyu gunto-zwaarden in massa produceerde.
Officieren van het leger, de cavalerie en de marine droegen deze zwaarden. Deze wapens met bladen vertoonden opvallende overeenkomsten met Amerikaanse en Europese zwaarden, maar dan met Russisch geïnspireerde rijtuigen.
Kyu Gunto-zwaarden varieerden in eigenschappen en kwaliteit. Hoewel sommige handgemaakt waren, werden de meeste massaal geproduceerd om aan de toegenomen vraag te voldoen. Sommige schedes hadden chromen onderdelen, terwijl andere messing beslag en gelakt hout hadden. De handguard leek op een sabel met zijn karakteristieke D-vormige stootplaat.
Het is niet verrassend dat deze Japanse zwaarden ook werden gebruikt tijdens de Russisch-Japanse Oorlog tussen 1904 en 1905.
Zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog: De Shin Gunto
Een Shin gunto-zwaard van Collectors Weekly.
In 1935 eiste het Japanse Keizerlijke Leger een nieuw zwaard voor officieren en de hoogste officieren. Het leger gaf het Toyokawa Marine Arsenaal opdracht om Japanse zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog te produceren , bekend als Shin gunto.
Hun doel? Het Japanse zwaardontwerp terugbrengen naar zijn traditionele wortels, bij voorkeur de Tachi uit de Kamakura-periode. De reden hiervoor was om het groeiende nationalisme binnen het keizerlijke leger verder aan te wakkeren.
Deze Japanse zwaarden hebben specifieke kenmerken om militaire rangen te classificeren. Generaals en admiraals droegen bijvoorbeeld Shin gunto-zwaarden met gouden en bruinrode kwasten. De zwaarden van veldofficieren (kolonels en majoors) hadden rode en bruine kwasten, de onderofficieren of compagnieofficieren (kapiteins en luitenants) hadden blauwe en bruine kwasten, en sergeanten en korporaals hadden zwaarden met bruine kwasten.
Zoals gezegd varieerde de Japanse zwaardproductie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoewel de meeste in massa werden geproduceerd in het Toyokawa Naval Arsenal, werden sommige zwaarden met de hand vervaardigd. Handgemaakte Japanse zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog volgden echter geen traditionele smeed- en snijmethoden.
In plaats daarvan koos het leger voor nieuwere technieken voor het met de hand vervaardigen van zwaarden. Deze zwaarden zijn de Showato, Yotetsuto, Muratato, Hantanzo en Mantetsuto. Zwaardsmeden van de Yasukuni-tempel, Ichihara Nagamitsu, de Gassan-school en Chounsai Emura maakten enkele zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog met de hand.
We moeten benadrukken dat sommige hoge Japanse militaire officieren voorouderlijke zwaarden droegen. Deze zwaarden worden zeer gewaardeerd om hun uitzonderlijke vakmanschap, gesmeed door enkele van de beste zwaardsmeden van het land. Helaas zijn dergelijke Japanse zwaarden zeldzaam.
4 Japanse zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog die je moet kennen
Shin Gunto-zwaarden verschenen in 1935 op de markt en bleven in gebruik tot de Japanse nederlaag tegen de geallieerden medio 1945. Er bestonden in deze periode verschillende Japanse zwaardtypen , en het is belangrijk om te weten welke de populairste zijn.
Type 94: Kyuyon-shiki gunto
Een Japans Type 94-zwaard op het Australian War Memorial.
Type 94 verving het Japanse zwaard van vóór de Tweede Wereldoorlog, de Kyu gunto. Westerse elementen werden vervangen door meer traditionele kenmerken, zoals een met roggenhuid bedekte tsuka of een gevest met zijden wikkeling. De tsuba , kashira, fuchi en menuki waren voorzien van het kersenbloesemsymbool van het Japanse Keizerlijke Leger.
De schede, of saya, had ook verschillende kenmerken die deden denken aan de Tachi's uit de Kamakura-periode. Zo plaatsten zwaardmakers een houten voering in de metalen schede om de nagasa van de Type 94 te beschermen. Ze verfden de saya ook bruin en voegden er twee messing houders aan toe om het zwaard als onderdeel van een volledig militair uniform op te hangen.
Type 95: Kyuko-shiki gunto
Een Japans Type 95-zwaard van killorbekilled55 op Reddit.
Japanse zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog, type 94, zijn voor officieren, terwijl de varianten van type 95 voor onderofficieren zijn. Deze zwaarden zijn vrijwel identiek aan de Type 94, behalve dat ze in massa werden geproduceerd. De bo-hi of vollers zijn diep, terwijl de nagasa een Arabisch serienummer in het oppervlak heeft gestempeld.
Tussen 1935 en 1944 hadden Type 95-zwaarden een metalen saya met een houten voering. Tegen het einde van de oorlog bestond de schede voornamelijk uit hout vanwege de schaarse grondstoffen. Ook het gevest was van hout. De wikkeling van roggenhuid is verdwenen. In plaats daarvan is het houten gevest voorzien van kruisvormige groeven. Ook het zwaardbeslag werd goedkoper. Fabrikanten voorzagen de Type 95 van ijzer in plaats van messing.
Type 98: Kyuhachi-shiki gunto
Een Japans Type 98-zwaard op Reddit.
IJA-officieren hadden een eenvoudigere Type 94-versie nodig. Daarom produceerden zwaardsmeden in 1938 de Type 98. Deze was vrijwel identiek aan de versie uit 1935, op een enkele schedebevestiging na.
Helaas waren latere versies van het Type 98 van slechte kwaliteit. Dat is niet verwonderlijk, want door de oorlog was de Japanse grondstoffenvoorraad uitgeput. De Type 98 had daarom niet langer de metalen saya en ingewikkelde details van het Type 94. In plaats daarvan had dit Japanse zwaard een houten schede, goedkope metalen versieringen en beslag van zwart ijzer of koper.
Zeezwaard: Kai gunto
Een marineofficier met zijn kai gunto op het Australian War Memorial.
Officieren van de Japanse Keizerlijke Marine hadden vanwege de corrosieve eigenschappen van de zee een ander zwaard nodig. Veel van deze Japanse zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog hadden een roestvrijstalen lemmet met donkerblauw of zwart gelakte schedes, bedekt met een luxueuze roggenhuid.
De meeste hoogwaardige Kai gunto-wapens kwamen uit de TenshozanTanrenjo-productiefaciliteit in de prefectuur Kanagawa. Andere wapens kwamen uit het marinearsenaal van Toyokawa.
Zijn Japanse zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog waardevol?
Japanse zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog variëren in kwaliteit. Hun waarde varieert dus ook afhankelijk van verschillende factoren. Laten we deze parameters eens bekijken.
Zwaardtijdperk
Japanse zwaarden uit het pre-Meiji-tijdperk zijn van een beter vakmanschap dan Kyu gunto- en Shin gunto-zwaarden. Alleen de beste zwaardmakers van het land kunnen op traditionele wijze uitzonderlijk scherpe, robuuste en functionele zwaarden produceren.
Oudere zwaarden zijn gemaakt van tamahaganestaal , wat de klingen een uitzonderlijke scherpte en sterkte geeft. De temperlijn ( hamon) is ook duidelijk en natuurlijk, ontstaan door het natuurlijke proces van het vouwen en hameren van gloeiend lavametaal tot een zwaardkling.
Helaas zijn er maar weinig erfstukzwaarden bewaard gebleven na het Haitorei-edict van 1876, toen de Meiji-regering haar bevolking verbood om in het openbaar zwaarden te dragen.
Zwaardsmid
De meeste Japanse zwaarden uit de Tweede Wereldoorlog worden massaal geproduceerd om een groeiende keizerlijke militaire organisatie te bevoorraden. De focus ligt op kwantiteit, niet op kwaliteit.
Sommige hoge militaire officieren geven er echter de voorkeur aan om hun zwaarden op de traditionele manier te laten vervaardigen. Enkele van de herkenbare zwaardsmeden uit de Tweede Wereldoorlog zijn Yasunori, Yasuoki, Yasutoku en andere smeden wiens naam met "Yasu" begint. Interessant is dat deze zwaardsmeden allemaal afkomstig zijn uit de Yasukuni-tempel.
Het meest opvallende kenmerk van de Yasukuni-zwaardsmeden is hun Bizen-zwaardmakerserfgoed. Je kunt van deze zwaarden consistente patronen en een gemakkelijk te herkennen hamon, stijl en vorm verwachten.
Materialen
Zoals gezegd gebruiken traditionele zwaardmakers tamahagane om de beste zwaarden van het land te maken. Helaas is het smeden van tamahagane een langdurig proces. Het Japanse keizerlijke leger heeft er geen tijd voor.
Kyu Gunto-zwaarden van vóór de Tweede Wereldoorlog waren gemaakt van gepuddeld staal. Omdat de grondstoffen schaarser werden naarmate de oorlog vorderde, moesten zwaardsmeden en zwaardproductiebedrijven het doen met goedkopere materialen.
Voorwaarde
De staat van het Japanse zwaard uit de Tweede Wereldoorlog kan ook de waarde ervan beïnvloeden. Oorlogsschade, onjuiste opslag en ouderdom kunnen onvolkomenheden in het zwaard veroorzaken. Deze kunnen de taxatiewaarde van het zwaard verlagen.
Wat gebeurde er met Japanse zwaarden na de Tweede Wereldoorlog?
De nederlaag van Japan in de Tweede Wereldoorlog betekende de ondergang van zijn rijke zwaardmakerserfgoed. De geallieerden confisqueerden en vernietigden vele Japanse zwaarden. Sommige werden als trofeeën of museumstukken naar de Verenigde Staten en geallieerde landen gebracht. Sommige zwaarden werden gered en vallen nu onder de bescherming van de Japanse historische en culturele instelling.
Een Japanse officier geeft zijn zwaard over aan een geallieerde officier door Japan Forward.
Conclusie
Een Japans zwaard uit de Tweede Wereldoorlog heeft misschien niet dezelfde aantrekkingskracht en waarde als een klassiek zwaard uit het feodale Japan. Deze zwaarden zijn echter rijk aan cultuur en geschiedenis. Ze herinneren ons aan het nationalistische gevoel en de trots van een land op zijn tradities. Deze zwaarden zijn mogelijk niet langer bruikbaar in de strijd. Ze blijven objecten van bewondering en inspiratie.
