Wat is het doel van het polijsten van Japanse zwaarden, wat verschilt van dat van andere zwaarden?
Er is geen nauwkeurige manier om de oorsprong en ontwikkeling van de kunst van het Japanse zwaardpolijsten vast te stellen, vanwege de aard van het herhaalde slijpproces door de tijd heen.
Een beschrijving van het Japanse zwaardpolijsten is echter te vinden in de Engishiki, een wetboek uit het midden van de Heian-periode dat jaarlijkse hofceremonies beschrijft, en twee namen van " Togishi " worden genoemd in de Kanchiin Honmeizukushi, een zwaardboek uit de Kamakura-periode . Dit suggereert dat polijsten al sinds de oudheid een proces is dat in de Japanse zwaardmakerij wordt toegepast en dat er ambachtslieden waren die gespecialiseerd waren in dit vakgebied.
Het doel van het slijpen van andere messen dan Japanse zwaarden, zoals die in het dagelijks leven worden gebruikt, is om hun scherpte te herstellen of te verbeteren. Japanse zwaarden, die een lange geschiedenis van wapengebruik hebben, werden ook geslepen om hun vermogen om te steken en te snijden volledig te demonstreren.
Het doel van het polijsten van zwaarden eindigt daar niet. Na de Meiji-periode (1868-1912), toen de samoeraigemeenschap ten einde kwam, werden Japanse zwaarden eerder als 'kunstwerken' gewaardeerd dan als harnassen. Met andere woorden, niet alleen de kracht van het zwaard in termen van prestaties, maar ook de schoonheid van het uiterlijk werd gezocht en gewaardeerd.
De verschillende elementen die een Japans zwaard mooi maken, omvatten veel subtiele details die op het eerste gezicht niet zichtbaar zijn. Een van de doelen van het polijsten van Japanse zwaarden is om zoveel mogelijk van deze kenmerken naar voren te brengen.
Praktische aspecten van het polijsten van Japanse zwaarden
Wat is de geschiedenis van het Japanse zwaardpolijsten tot nu toe?
Er wordt gezegd dat de kunst van het Japanse zwaardpoetsen tot op de dag van vandaag grotendeels is doorgegeven door de prestaties van de familie Honami . De stichter van deze familie was Honami Myohon. Hij diende Ashikaga Takauji als Dobo-shu (een persoon die samenwerkte met de shogun of leenheer en verantwoordelijk was voor artistieke en overige zaken) tijdens de Noordelijke en Zuidelijke dynastieën.
De familie Hon'ami is al generaties lang betrokken bij het familiebedrijf van zwaardverzorging, -polijsten en -evaluatie. Na de familie Ashikaga dienden ze de families Toyotomi en Tokugawa en waren ze verantwoordelijk voor diverse taken met betrekking tot zwaarden van de shoguns.
De familie Hon'ami was zeer gewaardeerd op het gebied van slijpen. In de Meiji-periode (1868-1912) hielden de Soke en enkele van hun verwante families echter op te bestaan. Aan de andere kant bleven enkele aftakkingsfamilies bestaan, en de huidige familie Hon'ami kan worden herleid tot een aftakkingsfamilie waarvan de stichter Koui was, de derde zoon van Koushin, het zevende hoofd van de familie Soke.
Naast Kouyi, die de achtste leider van de soke werd, had Kouzou verschillende broers, van wie er één, Koji, ook een tak van de familie stichtte. Koji was oorspronkelijk de schoonzoon van de kinderloze Kōshin, maar verliet de soke later zelf toen Kōshin zelf een zoon kreeg. In die tijd bevond de wereld zich in de periode van de Strijdende Staten.
In de vroege Edo-periode was het tweede hoofd van de Hon'ami-familie, Hon'ami Koetsu, die waarschijnlijk het meest prominente lid van de Hon'ami-familie was, afkomstig uit de Koji-lijn.
Koetsu was niet alleen betrokken bij de katana-handel van zijn familie, maar toonde zijn talent ook op diverse artistieke gebieden, waaronder kalligrafie, keramiek, theeceremonie en lakwerk, en werd zelfs omschreven als een "compleet kunstenaar". Dit komt mogelijk doordat de Japanse zwaardkunst zelf een complete kunstvorm is die een breed scala aan ambachtelijke technieken combineert, waaronder metaalbewerking, houtbewerking, maki-e en houtsnijwerk, evenals zwaardvechten. Zijn esthetische gevoel voor vakmanschap ontwikkelde zich al op jonge leeftijd.
De Hon'ami-familie van de Kouyi-lijn is een groep meesters in de moderne en hedendaagse wereld van het Japanse zwaardslijpen. We zullen nu enkele van hun belangrijkste slijpers bekijken.
Honami Heijuro Narushige.
Zijn echte naam is Eguchi Kurajiro. Hij was de geadopteerde zoon van Naonojo Nariou, het 14e hoofd van de familie, en een meestervakman uit de Meiji-periode die in zijn voetsporen trad. Hij bedacht een nieuwe techniek, in de volksmond "cosmetisch slijpen" genoemd, gebaseerd op de traditionele slijptechniek die tot de Edo-periode werd toegepast.
Zoals de term al doet vermoeden, wordt deze techniek gebruikt om het lemmetpatroon van een Japans zwaard er wit en mooi uit te laten zien, alsof het uitgevonden is, en is het tegenwoordig de meest gebruikte techniek. Hij overleed in 1882 (Meiji 15) op 55-jarige leeftijd.
Honami Rimga.
Zijn echte achternaam is Yamamoto. Hij was een neef van Seiō, maar werd geadopteerd door Hon'ami Heijūrō Narushige en nam de familie over. Aanvankelijk heette hij Honami Naruyoshi, maar in 1911 gaf zijn favoriete zwaardmeester, Sugiyama Shigemaru, hem de naam Rimga.
Hij stierf in 1927 op 68-jarige leeftijd.
Honami Koureki
Geboren in 1879 (12 Meiji), zoon van "Kawaguchi Magotaro [Kinmei]" (川口孫太郎), die diende in de Ueno Maebashi-clan (Kozuke Maebashi Han: de huidige stad Maebashi, prefectuur Gunma). Zijn echte naam was Sadakichi. Op 18-jarige leeftijd, tijdens zijn studie bij de Hon'ami Rimga tijdens de Seizen-periode, nam hij de naam Koga aan, die afstamde van de Komi-lijn die onder de hoede van de Hon'ami Rimga was gebroken, en nam hij de naam Hon'ami Mitsuyoshi aan. Hon'ami Mitsuho's vaardigheid in het slijpen van zijn vaardigheden was van een hoog niveau en werd door zijn meesters erkend.
In 1914 publiceerde hij een boek getiteld "Japanse Zwaarden" om de methoden voor het polijsten en graderen van Japanse zwaarden, die tot dan toe als een geheime traditie werden beschouwd, breder te verspreiden. In 1955, op 77-jarige leeftijd, publiceerde Hon'ami Mitsuhisa zijn beroemde boek "De Regels en Kenmerken van Japanse Zwaarden", dat nog steeds een gevestigde reputatie geniet als inleidend boek over de beoordeling van zwaarden. In datzelfde jaar overleed hij.
Polijstprocedure voor Japanse zwaarden met slijpen.
De procedure voor het polijsten van Japanse zwaarden door middel van slijpen kan worden onderverdeeld in twee hoofdstappen : basisslijpen en afslijpen. Maar daaraan voorafgaand is er ook een proces genaamd "smeedpersen/ruw slijpen", dat wordt uitgevoerd door de zwaardvechter die het Japanse zwaard heeft geproduceerd.
Het belangrijkste doel van het polijsten van Japanse zwaarden is om het zwaard vorm te geven en de schoonheid ervan maximaal te benadrukken . Om ervoor te zorgen dat het lemmetpatroon, het belangrijkste criterium voor de schoonheid van een Japans zwaard, duidelijk zichtbaar is, wordt het zwaard geslepen met ongeveer 7 soorten slijpstenen van verschillende groottes , waarbij wordt afgewisseld tussen de grofste en de fijnste stenen.
In dit gedeelte wordt het proces stap voor stap uitgelegd: van het persen tot het smeden, via het voorslijpen tot de laatste fase van het polijsten van het Japanse zwaard, het eindslijpen.
Smeden persen/ouderwets slijpen
Dit proces wordt uitgevoerd om het geharde zwaardblad vorm te geven vóór de voorbereidende slijpstap, het polijsten. De vorm en lijnen van het blad worden bepaald, en de zwaardvechter werkt het blad zelf af om de uiteindelijke afwerking te controleren voordat hij het naar de slijper stuurt.
Slijpende steen
Iyoto
[Korrelgrootte] 120-220.
De grofste slijpsteen die gebruikt wordt om rode roest te verwijderen en om een zwaardlemmet te slijpen. Het lemmet is gehamerd (grof geslepen door de zwaardsmid) om de algemene vorm te bepalen.
In latere werkzaamheden wordt het lemmet herhaaldelijk geslepen tot een meer verfijnde vorm, waarbij de "nikuoki" (de dikte van het lemmet, behalve de shinogi-ji) die in deze fase is bepaald, behouden blijft.
Binsuido
[Korrelgrootte] ongeveer 400
Een slijpsteen die gebruikt wordt om de nerf van de Iyoto te verwijderen en om de details van een vervormd zwaardblad bij te werken.
De basismethode is het gebruiken van de "kiri"-slijpmethode, waarbij de slijpsteen horizontaal tegen het zwaardlemmet wordt geplaatst.
Een ander belangrijk proces is het polijsten van het lemmet, zodat de vorm ervan past bij het tijdperk waarin het werd gemaakt.
Kaiseido
[Korrelgrootte] ongeveer 800
Een wetsteen die gebruikt wordt om het gruis van de wetsteen van een Binsui wetsteen te verwijderen . Deze wordt niet gebruikt voor de speerpunt/kisaki omdat het een sterk slijpend effect heeft en er een risico bestaat dat het overtollige vlees verwijderd wordt.
Dit werk vereist speciale aandacht om de hoeveelheid slijpen te beperken. Hierbij wordt het mes zo geslepen dat de korrel van de slijpsteen een hoek vormt met het mes, wat "sujikai" wordt genoemd.
Chū nagurato
[Korrelgrootte] Nr. 1.000-1.500.
Het werken met deze slijpsteen gebeurt in twee stappen: eerst wordt het lemmet " osujikai " geslepen (onder een schuinere hoek dan sujijikai) om de korrel van de slijpsteen van de binsui slijpsteen te verwijderen.
Wanneer de korrel van de binsui-slijpsteen bijna volledig verwijderd is, is de volgende stap het polijsten van het lemmet met een methode genaamd " tatsu-tsuki " (het slaan op het lemmet met een tatsu). Dit is een methode waarbij het lemmet verticaal in de richting van het lemmet wordt geslepen, waarbij de korrel van de slijpsteen netjes is uitgelijnd zonder onregelmatigheden.
Bij het maken van zwaardbevestigingen zoals zwaardklingen en schedes wordt het zwaard in deze fase naar een gespecialiseerde vakman gestuurd.
Hosona Kurato
[Korrelgrootte] Nr. 2.000.
Het wordt gebruikt om het zwaardblad te slijpen door de tatsu te slijpen op dezelfde manier als de Nakamagura-wetsteen , waarbij de nerf van de Nakamagura-wetsteen wordt weggeveegd. Dit is de laatste stap in het slijpproces van de basislaag, waarbij het patroon en het oppervlak van het blad geleidelijk zichtbaar worden. Het slijpen van de basislaag is daarom een uiterst belangrijk proces dat het uiteindelijke resultaat van het blad bepaalt.
De laatste stap wordt jiji-slijpen genoemd en is een erg belangrijk proces omdat het de uiteindelijke vorm van het mes bepaalt.
Afwerkingen
Het doel van voorslijpen is om de vorm van het zwaard te bepalen en de oorspronkelijke kenmerken ervan naar voren te brengen. Naslijpen is bedoeld om het uiterlijk van het zwaard verder te verfijnen, zodat het beter tot zijn recht komt. Hoewel voor het voorslijpen alleen een wetsteen wordt gebruikt, hoewel deze in grootte varieert, is het eindslijpproces anders en vereist het diverse gereedschappen.
Glans
Dit proces wordt gebruikt om het mes te polijsten met behulp van twee soorten wetstenen , maar verschilt van het voorafgaande slijpproces in de manier waarop het wordt gedaan. De eerste is een delicaat proces waarbij het zwaard wordt geslepen door een kleine wetsteen over de vingertop te bewegen, terwijl de tweede wordt gedaan door het zwaard te bewegen.
Ha tsuya
Het lemmet wordt gepolijst met behulp van een vierkante uchigumoridō van 0,4 inch , die in dunne stroken van 0,20 inch (0,5 cm) wordt gescheurd, en een hazuyadō, die met Yoshino-papier wordt gevoerd en gelakt.
Het proces wordt uitgevoerd door het glazuur op het topje van de duim aan te brengen en het glazuur over het topje van de duim te duwen en te schuiven. Tegelijkertijd wordt het sap van de Uchigumorido op het lemmet aangebracht om de glijding van de slijpsteen te verbeteren.
Het lemmet wordt gepolijst om het gruis van de schijf te verwijderen voor de eerste slijping, en de gepolijste rand wordt vervolgens gepolijst tot een peervormige afwerking. Dit proces wordt gebruikt om de bubbels en geur te verkrijgen die het patroon van het lemmet bepalen.
Jidzuya
Er wordt een slijpsteen gebruikt die "Narutaki-do" heet en minder dan 0,04 inch dik is. Er zijn twee soorten slijpstenen: de "hari-ji-glazuur", die bedekt is met Japans papier, en de "kuraki-ji-glazuur", die niet bedekt is maar met de punt van een vingernagel in kleine stukjes wordt gebroken.
De slijpers plaatsen ongeveer tien korrels op het lemmet en wrijven deze omhoog, waarbij ze ze met de duim tegenhouden. Het doel van ji-glazuur is om alle aspecten van het basisijzer naar voren te brengen, zoals het huidpatroon en de jiobu. Dit is de laatste stap in het polijstproces met een wetsteen en tevens de belangrijkste stap in het afwerkingsproces.
Migaki
Nadat het zwaard is verwijderd, volgt het volgende proces. Dit proces verschilt enigszins van school tot school. Het polijsten bestaat voornamelijk uit het polijsten en verpulveren van de shinogi-ji en de mune van het zwaardblad met een spatel en een polijststokje.
Voor het polijsten wordt het lemmet ingesmeerd met " tsunoko ", gemaakt van verbrande hertengeweien en vermalen tot poeder om de olie van het lemmet te verwijderen. Vervolgens wordt "ibota", een soort kloppoeder gemaakt van haakwormen, op het te polijsten oppervlak aangebracht om de glijding van de stalen polijststaaf te verbeteren.
Vervolgens wordt het wapen gepolijst met een polijststaaf. Het "polijsten" mag het gesmede oppervlak van de Shinogi-ji en Munemune niet volledig vernietigen, maar moet een spiegelachtige glans opleveren en de patronen behouden.
Rond de metalen kraag en de punt van de mune blijft een kleine hoeveelheid poetsmiddel achter, waarna met een polijststaaf een lijn, "nagashi" genaamd, op het metaal wordt getekend. Deze nagashi is een soort handtekening van de polijster. Het aantal gootstenen en de manier waarop ze worden getekend, varieert per polijster en school.
