Om een Japans zwaard te maken, is het tegenwoordig noodzakelijk om je te registreren bij de " Prefectural Public Safety Commission " en een vergunning te verkrijgen. Om dit te kunnen doen, moet je een leerling worden van een ervaren smid en je verdiepen in de geschiedenis en cultuur van Japan, evenals in de techniek van het maken van Japanse zwaarden.
De minimale opleidingsduur is 5 jaar . De smid die bevoegd is om Japanse zwaarden te maken, een van de belangrijkste kunsten en ambachten van Japan, beschikt niet alleen over de technologie en wetenschappelijke kennis om tamahagane-ijzer te smeden, maar ook over kennis van de geschiedenis en cultuur. Het is een diepgaand en bijzonder bestaan dat in de moderne tijd "professional in de Japanse cultuur" genoemd zou moeten worden.
Hier concentreren we ons op het beroep van zwaardsmid en leggen we uit hoe je dit beroep kunt bereiken.
Let op: dit artikel beschrijft de stappen om smid te worden in Japan, die waarschijnlijk anders zijn dan in de VS. Desondanks geeft het je een algemeen overzicht van de te volgen stappen.
Wat is een zwaardsmid?
Op de vraag wie Japanse zwaarden maakt, zeggen de meesten: een smid. Maar hoe zit het met die status? In 2017 bedroeg het aantal zwaardsmeden 188 .
Japanse zwaardmakerij is een traditioneel ambacht dat uniek is voor Japan en waarvan men aanneemt dat het in de Heianperiode (794-1192) is ontstaan. Zwaardsmeden zijn de trotse dragers van de Japanse kunst- en ambachtsproductie.
De opvolgers van een traditionele knowhow
De werken van meestersmeden als Masamune, Yoshimitsu Awataguchi en Yoshihiro Gono, bekend als "Tenga Sansaku", zijn door de eeuwen heen doorgegeven.
Met andere woorden: de smeden die de Japanse zwaarden maakten die representatief zijn voor Japan, waren niet alleen kunstenaars van hun tijd, maar ook vertegenwoordigers van Japan.
De Japanse zwaardcultuur stond op het punt van uitsterven tijdens de Meiji-periode (1868-1912) en de Showa-periode (1926-1989), maar werd in 1958 nieuw leven ingeblazen met de afkondiging van de "Reglementering voor de goedkeuring van de productie van kunstzwaarden", die het beroep van zwaardmaker wettelijk erkende en het mogelijk maakte om nieuwe Japanse zwaarden te maken.
De details worden later uitgelegd, maar de hedendaagse smeden hebben een examen afgelegd en zijn door de overheid geautoriseerd om Japanse zwaarden te maken. Bovendien bezitten ze een "nationale licentie" om dit te doen.
De enige vrouwelijke zwaardvechter in de geschiedenis
De laatste jaren zijn Japanse zwaarden steeds populairder geworden bij vrouwen, zoals blijkt uit het wijdverbreide gebruik van de term " zwaardmeisje ". Het is dan ook geen wonder dat er zwaardmeisjes zijn die niet alleen Japanse zwaarden willen bewonderen, maar ook hun eigen zwaard willen maken.
Zwaardsmeden is echter fysiek zwaar werk, waarbij het staal, de ' tamahagane ', moet worden verhit en met een hamer moet worden gevormd. Het ijzer moet in een hete werkplaats worden gesmeed. De moeilijkheidsgraad voor een vrouw om zwaardsmid te worden is dan ook niet gering.
Zelfs vandaag de dag, wanneer vrouwen diverse beroepen betreden, wordt er gezegd dat er maar weinig vrouwelijke zwaardsmeden zijn. Sterker nog, er is er maar één: Otsuki Gen, bekend als de enige vrouwelijke zwaardsmid in de geschiedenis.
Deze vrouw, die actief was in Bicchu (de huidige westelijke prefectuur van Okayama) tijdens de Edo-periode, besloot zwaarden te gaan maken om haar school in leven te houden nadat haar man, die ziek was, geen Japanse zwaarden meer kon maken.
Ze werd " Onna Kunishige " (女国重) genoemd omdat ze afstamde van de Ebara Kunishige-school, een groep smeden uit Bitchu. Er zijn geen tachizwaarden (lange zwaarden) in het werk van Gen. Otsuki, maar ze produceerde wel veel "tanto" (korte zwaarden). Er wordt gezegd dat ze als smid werd erkend als iemand met dezelfde of betere vaardigheden dan haar mannelijke collega's.
De weg om zwaardsmid te worden
Er bestaat geen organisatie als een 'vakschool' voor mensen die zwaardsmid, beoefenaar van een traditioneel Japans ambacht, willen worden.
De enige manier om zwaardsmid te worden, is door in de leer te gaan bij een smid die Japanse zwaarden maakt en een leertijd te voltooien. Daarna volgt de "Opleiding tot Behoud van Kunstzinnige Zwaardsmeedtechnieken", gesponsord door het Agentschap voor Culturele Zaken, en rondt deze af. De minimale opleidingsduur om zwaardsmid te worden is vijf jaar. Zelfs na het behalen van de titel zwaardsmid moet men een strenge cursus volgen .
Vereisten om zwaardsmid te worden
Om zwaardsmid te worden, is toestemming van het Agentschap voor Culturele Zaken vereist. Het is verboden om zonder toestemming Japanse zwaarden te maken.
Omdat Japanse zwaarden ook dodelijke wapens zijn, moet u Japanse zwaarden op verantwoorde wijze vervaardigen en duidelijk aan het Agentschap voor Cultuur aangeven wie het zwaard heeft besteld en hoeveel zwaarden er zijn gemaakt.
Om als zwaardvechter te kunnen werken, moet je over het karakter en het gezond verstand beschikken om deze handelingen met integriteit uit te voeren. Ook moet je in staat zijn om eerlijke en gefundeerde oordelen te vellen.
Artikel 2 van de 'Art Sword Production Approval Regulations' stelt: "Een smid die is goedgekeurd voor zwaardproductie moet gedurende een periode van ten minste vijf jaar onder toezicht hebben gestaan van een smid die is goedgekeurd voor zwaardproductie. De smid moet aantonen dat hij of zij voldoende vaardigheid heeft verworven door zich ten minste vijf jaar te blijven wijden aan de beoefening van zijn of haar kunst onder leiding van een smid die is goedgekeurd voor de productie van zwaarden (inclusief een smid die eerder verantwoordelijk is geweest voor de productie van goedgekeurde zwaarden).
Inleiding tot het vak van zwaardsmid
Zoals hierboven vermeld, bestaat er geen school waar je zwaardvechter kunt worden.
Over het algemeen krijg je geen loon als leerling . Je moet dus zelf voor je huisvesting, eten en kleding zorgen. Daarnaast moet je mogelijk betalen voor het gebruik van de smidse en de materialen die je voor je opleiding nodig hebt.
De opleiding duurt vijf jaar fulltime doordeweeks, net als in een bedrijf, winkel of overheidsinstelling. Het belangrijkste verschil is echter dat er geen salaris is. Het is een groot probleem om dergelijke financiële lasten te kunnen dragen.
Zelfs vandaag de dag is er weinig informatie over het beroep van zwaardsmid. Zelfs als je zwaardsmid wilt worden, is het niet eenvoudig om te achterhalen of er een meestersmid bij jou in de buurt is, of hoe je contact met hem kunt opnemen.
Er is een beweging die tegemoetkomt aan de behoeften van degenen die meester-zwaardvechter willen worden.
De All Japan Swordsmith Association , het overkoepelende orgaan van zwaardsmeden, organiseert praktische trainingssessies over de kunst van het zwaardvechten. Het Successor Training Support Committee fungeert als verbindingspersoon tussen de trainingssessies, stelt studenten voor aan nieuwe leerlingen en voert gesprekken met nieuwe leerlingen.
Tijdens de trainingen kunnen deelnemers ook luisteren naar oudere leerlingen die ooit in de leer zijn geweest bij een smid en nu het leven van een leerling leiden.
Leerlingschap bij een zwaardsmid: wat u moet weten
Leerling worden van een zwaardmeester verloopt niet altijd soepel.
Het is belangrijk om te weten wat voor soort zwaarden u wilt maken. Ook moet u de smid uw motivatie en een duidelijke visie voor uw toekomst laten zien door naar verschillende Japanse zwaarden te kijken.
Als aankomend zwaardvechter moet je niet te veel op je omgeving vertrouwen, maar bereid zijn om zelf onderzoek te doen. Ontdek zelf welke stijl Japanse zwaarden je wilt maken, identificeer je doelwit en de richting die je op wilt gaan, ontwikkel een netwerk van contacten en open een pad voor jezelf.
De eerste taken als leerling
De vijfjarige leertijd bij een meester begint meestal met eenvoudige taken en schoonmaken.
Tussen deze taken door is het belangrijk om de werksfeer te leren kennen door de meester aan het werk te observeren. De leerling moet kennis hebben van geschiedenis , wat essentieel is om een expert te worden in de Japanse zwaardkunst, Chinese en antieke literatuur, en de Chinese dierenriem (えと), wat nodig is voor het uitsnijden van inscripties. Studenten moeten ook de kalender (koyomi) leren, inclusief de twaalf tekens van de Chinese dierenriem, en wetenschap om de theorie van het zwaardmaken te verdiepen.
Na drie jaar begon hij geleidelijk de basisbeginselen van het smeden te leren onder begeleiding van zijn meester, waarna hij zich serieus op de kunst van het smeden ging richten.
Certificaatexamen voor zwaardvechter
In het vijfde jaar van de opleiding kan een zwaardvechter deelnemen aan de Artistic Swordmaking Skills Preservation Workshop, gesponsord door het Agentschap voor Culturele Zaken.
Dit is een achtdaagse training die de basisvaardigheden in alle aspecten van zwaardvechten bevestigt, inclusief smeden, polijsten en exterieurdecoratie. Als blijkt dat de basisvaardigheden die tijdens de training zijn geleerd nog niet een bepaald niveau hebben bereikt, moet de cursist zich omscholen.
Met andere woorden: als u dit examen niet haalt en de opleiding niet afmaakt, bent u niet gekwalificeerd om zwaardvechter te worden.
De enige manier om gekwalificeerd te zijn, is door de vaardigheden die u tijdens uw vorige opleiding hebt geleerd, te kunnen aantonen.
Start je eigen bedrijf
Nadat u minimaal vijf jaar opleiding hebt afgerond, een opleidingssessie hebt afgerond en door uw meester bent geautoriseerd om een zelfstandig smid te worden, kunt u eindelijk beginnen met uw carrière als smid.
Als zelfstandig smid heb je uiteraard een eigen werkplaats (smidse) nodig. Artikel 1, lid 1, punt 7 van de Verordening inzake de goedkeuring van de vervaardiging van kunstzwaarden stelt bovendien dat de vermelding van de "plaats van productie" een voorwaarde is voor de vergunning van de smid.
Om een zwaard te maken, heb je de volgende spullen nodig: een hidoko (een plek waar je met vuur werkt, bijvoorbeeld om de ijzeren staven te verbranden die gebruikt worden om Japanse zwaarden te maken), een blaasbalg (om de vuurkracht te regelen door lucht in de hidoko te blazen), verschillende hamers, vijlen, hibashi (vuurstaven) en ander gereedschap.
Er wordt gezegd dat de kosten voor het openen van een nieuwe smederij tussen de miljoenen en tien miljoen yen bedragen, exclusief de kosten voor de grond.
Bovendien heb je niet alleen het startkapitaal nodig, maar ook het werkkapitaal. Als je een voorschot van de klant kunt ontvangen om een smederij te openen en Japanse zwaarden te maken, is dat prima, maar als je je eigen kosten moet dekken en betaling ontvangt nadat de zwaarden zijn geleverd, zul je de kosten van de smederij en de zwaarden moeten dekken.
De kosten voor het maken van een Japans zwaard bedragen enkele honderdduizenden yen, inclusief de kosten van de grondstof, de tamahagane. Het is daarom raadzaam om wat geld achter de hand te houden.
Zoals hierboven vermeld, zijn er een aantal stappen die je moet nemen om als smid aan de slag te kunnen.
Zelfs als je het beginpunt hebt bereikt, hangt de mogelijkheid om als smid te blijven werken af van je verdere inspanningen en talent. De weg naar een meestersmid zal zich openen als je niet zelfgenoegzaam wordt of zelfgenoegzaam over je vermogen om smid te worden, maar als je je met een gevoel van urgentie en een droom aan je werk wijdt.
