Het leren kennen van de cultuur van een land kan een uitdaging zijn, vooral met de vele terminologieën die het menselijk verstand te boven gaan en het begrip bemoeilijken. Japan is daarop geen uitzondering, met name het rijke erfgoed van de zwaardmakerij.
Iedereen kent de katana – het ultieme samoeraizwaard. Sommigen hebben misschien wel eens gehoord van de Wakizashi, het korte zwaard dat de katana onder de riem van een samoerai draagt. Maar heb je ooit gehoord van het Iaito-zwaard?
Dit artikel gaat in op dit mysterie en andere raadsels die u wellicht heeft over deze fascinerende Japanse oefenzwaarden.
Wat is een Iaito-zwaard?
De eenvoudigste definitie die we voor een Iaito -zwaard kunnen geven, is dat het een katana-achtig zwaard is, maar dan zonder de dodelijke, vlijmscherpe snede.
De Iaito ziet eruit en voelt aan als de legendarische katana. Hij heeft vrijwel identieke afmetingen, accessoires en andere kenmerken.
De meeste mensen die geen verstand hebben van Japanse zwaardtypen denken misschien dat de Iaito en de katana hetzelfde zijn. En ze zouden wel eens gelijk kunnen hebben als ze de ongeslepen snede van de Iaito buiten beschouwing laten .
Je kunt dit zwaard dus niet als een effectief wapen beschouwen om vijandige samoerai of ninja's te verslaan. Hun botte randen kunnen niet snijden of houwen, laat staan een tegenstander uitschakelen. Waar is dit zwaard dan goed voor? We zullen dit in de volgende paragrafen ontdekken.
Hoe verschilt Iaito van Iaido?
Met één letter die Iaito van Iaido onderscheidt, is het niet verwonderlijk dat velen deze termen door elkaar gebruiken. Er is echter een opvallend verschil.
Een Iaito-zwaard is een gereedschap, een trainingsapparaat om precies te zijn. Het is een hulpmiddel voor leerlingen die de vechtkunst Iaido leren. De Iaito is dus een object, terwijl Iaido een oefening of vechtkunst is.
Laten we eens kijken wat Iaido inhoudt om Iaito's rol te waarderen (we hopen dat we je niet in verwarring hebben gebracht met de termen).
Iaido is een Japanse vechtkunst die zijn oorsprong vindt in het midden van de 16e eeuw. Deze kunst leert studenten en beoefenaars – of Iaidoka – een beter situationeel bewustzijn en behendige zwaardtechnieken en snij- en snijvaardigheden.
Iaidoka (of Iaidoka -professionals of -studenten) proberen de kunst van het zich scherp bewust zijn van hun omgeving onder de knie te krijgen, zodat ze weten wanneer ze hun zwaarden uit de schede moeten trekken.
Belangrijker nog, Iaido leert beoefenaars hoe ze op de juiste manier de katana in één vloeiende beweging kunnen trekken, een tegenstander met gecontroleerde bewegingen kunnen slaan, het bloed van de Nagasa (het mes) kunnen afschudden en de katana weer in de schede kunnen steken.
Het klinkt misschien simpel. Maar wetende hoe Japanners perfectie nastreven in elk aspect van hun activiteiten, kan het jaren duren om de Iaido- "techniek" onder de knie te krijgen.
Stel je nu eens voor dat je een echte katana gebruikt tijdens iaido -sessies. Je trainingspartner is overgeleverd aan jouw zwaardvechtkunsten.
Een verkeerde beweging kan een andere Iaidoka verwonden of verwonden, waardoor je samoerai-aspiraties verloren gaan. Daarom is een veiliger hulpmiddel nodig zodat Iaidoka deze zwaardtechnieken kunnen leren, beheersen en perfectioneren.
En zo helpt een Iaito-zwaard . De ongeslepen snede maakt het een veiliger hulpmiddel om Iaido -principes en -technieken te leren.
Het is echter belangrijk om te vermelden dat absolute Iaidoka- beginners Bokken gebruiken , een houten trainingszwaard. Dit hulpmiddel stelt beginnende Iaidoka's in staat om de basisprincipes van zwaardhantering en -bewegingen te leren voordat ze doorstromen naar de volgende fase.
Naarmate de competentie van de Iaidoka toeneemt, is een meer "realistisch" katana-achtig gereedschap nodig: het Iaito-zwaard.
Meer ervaren Iaidoka gebruiken vaak katana-achtige trainingszwaarden, bekend als Shinken. Deze gereedschappen hebben een scherpe snede, hoewel niet zo vlijmscherp als die van een katana.
Het punt is dat de Japanners nooit een authentieke katana zullen gebruiken om te trainen. Ze gebruiken een Iaito of een Shinken- zwaard om de verschillende vechtkunsttechnieken te leren en te beheersen die nodig zijn om uitstekende katana-zwaardvechters te worden.
Een Iaidoka met een Iaito-zwaard tijdens een training. Foto: Kendo Victoria.
Kenmerken van het Katana-achtige Iaito-zwaard
Een Iaito-zwaard is dus een trainingsinstrument. Maar welke kenmerken van een Iaito -zwaard moet je kennen? Hoe verschilt het, afgezien van de ongeslepen snede, van een gevechtsklare samoerai-katana?
Bouw
In tegenstelling tot de katana, die alleen gebruikmaakt van ijzerzand ( Satetsu) -afgeleid Tamahagane- staal , gebruiken de meeste Iaito- fabrikanten een aluminium-zinklegering, terwijl sommige kiezen voor een nikkellegering. Deze metalen zijn goedkoper in gebruik, gemakkelijker te bewerken en comfortabeler in gebruik. Het slijpen van de snede is onmogelijk, waardoor het Iaito- zwaard jarenlang zijn botte snede behoudt.
Omdat het echter niet zo "hard" is als Tamahagane en ander koolstofstaal, is de Iaito ongeschikt voor zwaard-op-zwaard contact. Het trainen van Iaido met een Iaito vereist dat de Iaidoka de technieken oefent zonder het zwaard tegen een hard voorwerp te slaan.
Het goede nieuws is dat de Japanse overheid u niet zal aanklagen voor het bezit van een dodelijk wapen als u een Iaito in het openbaar bij u draagt.
Uiterlijk
Zoals gezegd lijkt de Iaito op een authentieke samoeraikatana (als je de stompe snede negeert). Een trainingszwaard hoeft echter niet zo uitgebreid te zijn als een katana. Hoewel de meeste Iaito-zwaarden een elegante temperlijn ( hamon) hebben, is dit kenmerk geëtst of gestencild, niet met klei getemperd.
Hoewel ongebruikelijk, kan een Iaito ook Horimono ( decoratief houtsnijwerk) bevatten om de esthetiek te verbeteren. De karakteristieke Sori of kromming is ook aanwezig.
Afmetingen
Een Iaito benadert de afmetingen van een katana, met name de lengte. Je kunt dus verwachten dat het lemmet van een Iaito een spanwijdte heeft van 60 tot 80 centimeter of ongeveer 23,62 tot 31,6 inch.
Het gewicht, hoewel lichter (dankzij de legering), ligt niet ver af van het gemiddelde gewicht van de katana van 1200 gram. Een typische Iaito weegt 820 gram, hoewel zwaarden met een stalen lemmet van 74 centimeter tussen de 900 en 950 gram kunnen wegen.
Montage
De montage van een Iaito-zwaard is vrijwel gelijk aan die van een katana, zij het minder rijkelijk versierd. De decoratieve elementen zijn vaak afhankelijk van de voorkeuren van de gebruiker.
- Tsuka – De meeste Iaito's hebben een houten Tsuka (handgreep of gevest) omwikkeld met een zijden vlechtwerk, afgewisseld met roggenhuid. De Kashira en Fuchi metalen beslag zijn ook aanwezig. De Tsuba (stootplaat) van de Iaito heeft echter een eenvoudiger ontwerp en kiest voor een gladde afwerking in plaats van de sierlijke stootplaat van de katana.
- Saya – De houten schede van de Iaito heeft een gelakte afwerking en is enkel versierd met een Sageo . Deze dient tevens als mechanisme om het zwaard aan de riem van de Iaidoka te bevestigen .
Oorsprong van het Iaito-zwaard
Omdat Iaito-zwaarden cruciale trainingshulpmiddelen voor Iaido zijn, denken de meesten dat het een creatie uit de 16e eeuw is . Japanse historici zeggen dat Iaido halverwege de 16e eeuw floreerde , georganiseerd door Hayashizaki Kinsuke Shigenobu. Veel Iaido- leringen en -principes zijn afkomstig van een oudere vechtkunst – Iaijutsu – die in de 2e eeuw voor Christus ontstond .
Betekent dit dat het Iaito-zwaard ouder was dan de katana?
Niet per se. Hoewel de Iaito nauw verbonden is met de beoefening van Iaido, is de ontwikkeling ervan veel recenter.
Met beperkte middelen is het niet eenvoudig om de precieze oorsprong van de Iaito te achterhalen . Onderzoek toont echter aan dat de allereerste Iaito werd gemaakt door een ambachtsman uit Fukuoka, die weigerde de traditionele kunst van Iaido een natuurlijke dood te laten sterven vanwege bepaalde beperkingen die na de Tweede Wereldoorlog waren opgelegd.
De eerste Iaito was niet zo uitgebreid als de huidige zwaarden. Het stelde Iaidoka echter in staat hun vaardigheden te blijven gebruiken en perfectioneren zonder door de overheid gestraft te worden voor het dragen van een steekwapen.
Hoewel Fukuoka de geboorte van de Iaito zag , zouden de ambachtslieden van Gifu hem perfectioneren. Tegenwoordig komen veel van Japans beste Iaito -zwaarden uit deze regio.
De Jutoho-wet en het Iaito- zwaard
We noemden de "beperkingen" die direct na de Tweede Wereldoorlog werden opgelegd en die op de een of andere manier leidden tot de ontwikkeling van de Iaito. Deze beperking is de Jutoho-wet (de wet uit 1958 ter beheersing van het bezit van vuurwapens, zwaarden en andere dergelijke wapens), die het produceren, importeren en dragen van geslepen zwaarden illegaal maakte. Deze wet omvatte ook wapens met een "scherpbare" snijkant.
De Iaito omzeilde deze wet omdat hij geen scherpe rand heeft. De samenstelling van het materiaal maakt het bovendien onmogelijk om te "slijpen". Je kon dus rondtoeren in Tokio of Osaka zonder je zorgen te maken over arrestatie.
Natuurlijk mochten de Japanners nog steeds scherpe zwaarden zoals de katana bezitten. Ze moesten zich echter wel registreren en een vergunning aanvragen bij de politie. Het zwaard moest ook een Torokusho (een certificaat of registratievergunning) hebben. Bovendien moest de katana een gecertificeerd cultureel belangrijk zwaard of kunstwerk zijn. Anders was het illegaal.
Het bezitten van een katana is anders dan hem in het openbaar dragen. Hoewel het bezitten van een katana legaal is in Japan (mits de gebruiker en het zwaard aan de wettelijke eisen voldoen), is het tentoonstellen ervan in het openbaar een absolute no-go.
De Iaito lost dit dilemma op. Als ongeslepen trainingszwaard kun je het vrijwel overal in Japan dragen, op één uitzondering na. De Japanse overheid erkent Iaito- zwaarden die niet door Japan zijn vervaardigd niet als zodanig. Daarom gelden mogelijk dezelfde eigendoms- en gebruiksbeperkingen als voor Japanse steekwapens.
Zijn Iaito-zwaarden imitatiezwaarden?
Wanneer iemand een bordje met de tekst 'Iaito- zwaard te koop' ziet , is de kans groot dat hij of zij de kans grijpt om het zwaard als decoratiestuk in huis te gebruiken. Dit gedrag onderstreept de heersende opvatting dat Iaito- zwaarden en imitatiezwaarden één en hetzelfde zijn.
Helaas is het onnauwkeurig. Een Iaito is een trainingszwaard, wat betekent dat het zo robuust mogelijk moet zijn als een echte katana (hoewel de meeste Iaidoka het gebruiken voor sologevechten). Een imitatiezwaard daarentegen is alleen bedoeld om te showen. Het kan daarom ingewikkelder en sierlijker zijn dan een Iaito.
Een Iaito-zwaard met een roestvrijstalen lemmet. Foto: Cool Katana .
De kern van de zaak
In een tijd waarin Japan het gebruik en dragen van een echte katana en andere scherpe wapens illegaal acht, is een Iaito- zwaard een geschenk uit de hemel. Iaido- beoefenaars kunnen hun vechtkunsttechnieken en -vaardigheden blijven ontwikkelen zonder angst voor gevangenisstraf of andere juridische straffen. De ongeslepen en onslijpbare snede van een Iaito maakt het immers een veilig en legaal trainingsinstrument.
